Het staat in het collectieve geheugen gegrifd. Het is de beruchtste dag uit de nu ruim vierhonderd jaar durende historie van het moderne kapitalisme en de beurs, die begin zeventiende eeuw in Amsterdam ontstonden. Op donderdag 24 oktober ging Wall Street na een jarenlange opgang onderuit: de krach der krachs.
Eingelijk klopt dit niet helemaal. de Dow Jones, de bekendste Amerikaanse index die al sinds 1896 bestaat, ging die dag 11% onderuit. Dat is veel, maar het is al veel vaker voorgekomen dat de beurs zoveel daalde op één dag. Die dag vormde echter het breukvlak tussen de Roaring Twenties en de Great Depression.
Net als in de jaren negentig bij ons, kon het in de jaren twintig niet op op de beurs. Die bleef maar stijgen, waardoor iedereen overmoedig werd. Lees: met geleend geld ging beleggen enzo. Beleggen werd in die tijd in de VS een heuse volkssport. Aandelen werden zo peperduur. Tot die donderdag 24 oktober 1929.
Lees ook: Plannen en gokken gaan niet samen
De almaar stijgende beurs werd een almaar dalende beurs. In juni 1932 was de Dow Jones 90% gedaald tot 41 ten opzichte van de hoogste stand van 381 in oktober 1929. Pas daarna begon een geleidelijk en moeizaam herstel, totdat in 1954 (!) de Dow Jones weer op diezelfde stand uitkwam als in oktober 1929.
Wegwezen of juist instappen?
Liefst 25 jaar niets verdiend op de beurs en alleen maar verloren, denk je nu misschien. Kortom, een goede reden om aandelen maar links te laten liggen? Want waarom zou dit niet nog een keer kunnen gebeuren? Wat heet: in oktober 1897 en najaar 2008 maakten beurzen ook weer een heuse krach door. Scary!
Nee, het gekke of misschien wel logische is dat dit juist uitstekende jaren waren om te beleggen. Be greedy when others are fearful and fearful when others are greedy, is niet voor niets misschien wel de meest gevleugelde uitspraak van meesterbelegger Warren Buffett van Berkshire Hathaway.
Hij heeft gelijk. Zo werd de beroemde familie Kennedy schreeuwend rijk, omdat ze in de jaren dertig bosjes aandelen kochten, die niemand wou hebben. Je hoefde én hoeft geen doorgewinterende, ijskoude pokerface van een handelaar of ingewijde te zijn om van een krach en dalende aandelen te profiteren.
Zelf rekende ik begin 2008 uit wat de meest eenvoudige manier van beleggen tussen 1929 en 1954 had opgeleverd: iedere maand voor een vast bedrag de Dow Jones kopen. Zonder dat je het weet beleg je zelf al zo. Jouw pensioenfonds - als je die hebt - investeert namelijk zo je maandelijkse premies in aandelen, obligaties et cetera.
Check ook: Zelf beleggen voor later, met kleine maandelijkse beetjes
11% per jaar
Geloof het of niet, maar deze methode leverde tussen 1929 en 1954 bruto 11% per jaar op! Kijk mijn sommen er op na. Eigenlijk logisch. Kijk naar de Dow Jones over deze periode. Alles wat je tot 1932 kocht spoelde meteen weer weg, maar daarna ging het met veel ups en downs alleen maar omhoog.
Zo steeg je aandelenportefeuille in die tijd. Voor de critici heb ik ook uitgerekend wat er was gebeurd als tussen 1929 en 1954 de beurs precies andersom had gepresteerd. Het rendement was dan maar een paar procent. Vandaar ook dat je nooit je hele leven 100% in aandelen moet zitten. Riscobeheer.
AEX 700
Ouwe koek, zeg je nu misschien. Niet helemaal. Voor de AEX heb ik vorig jaar dezelfde som gemaakt. Wat had je portefeuille gepresteerd als je in 2000 in de AEX was ingestapt en iedere maand de index had gekocht? Hoewel de index vorig jaar net op de helft stond van die 700 uit 2000 kwam ik toch op 0,0% per jaar uit.
De truc, maar dat is eigenlijk altijd zo bij aandelen, zit 'm in het dividend van ieder jaar zo'n 2 à 4% per jaar. Op korte termijn merk je daar niets van bij wilde beursbewegingen, maar op lange termijn zorgt dit voor het leeuwendeel van het rendement: na dertig jaar beleggen grofweg driekwart van de opbrengst.
Wat is nu de moraal van dit verhaal? Beurzen en koersen fluctueren en zijn iedere dag het toneel van heftige paniek, vreugde, overmoed en tranen. Zo lang de economie groeit en de winsten stijgen, lopen op lange termijn aandelen altijd op, ondanks de meest woestwilde bewegingen en zelfs krachs tussendoor.
Het is dividend dat je uiteindelijk die fraaie edge geeft. Het is niet voor niets dat de rijkste man ooit en oprichter, directeur en grootaandeelhouder van het grootste bedrijf ooit sprak: The only thing in life that gives me pleasure, is to see my dividends coming in. Inderdaad, John. D. Rockefeller van Standard Oil.
Kortom, schrik gerust van een beurskrach, maar ga dan eerder voor koopjes kijken dan dat u met de kudde mee naar de uitgang vlucht. Zo zijn de Kennedy's ook rijk geworden.
Lees ook: De grootste stoorzender voor beleggers is de beurs